Negentiende  vliegles op 3 april 2000,  10:30 – 12:30 local time

Instructeur Freek van Rossum.  Gevlogen in Robin, PH-SVL

 

Prachtig weer en een lente gevoel. Dat zijn nog eens maandag ochtenden om de week mee te beginnen. Het plan voor vandaag is om weer wat progress te maken in het solo vliegen.

Eerst 20 minuten met Freek samen op pad. De checklist zal ik toch wat nauwkeuriger moeten volgen, want nu was het de Alternator die ik nog niet aangezet had.

We Starten van baan 06 en beginnen met een engine failure simulatie. Dan het circuit in op 500 ft voor een touch en go. Die gaat netjes en we gaan verder naar Oscar voor een Romeo departure. Net na Foxtrot legt Freek uit wat me te doen staat als ik straks alleen er op uit moet, en we draaien om met goedkeuring van de toren. Terug naar Oscar en Papa, op 1500 ft. Vlak voor papa krijgen we opdracht naar 1000 ft te zakken want een Zeppelin kruist ons pad, dat gaat allemaal, maar het houdt niet over, want de zepp zit wat aan de lage kant. We kruisen de baan over de threshold en gaan downwind, echter eerst een 360 in Bravo. Daarna downwind 06 , baseleg en final. Daar staat nog een kist te starten en dat duurt zo lang dat we een 'go around' krijgen. Het verbaast me hoe snel alles dan ineens moet, van landen naar starten, en naast de baan klimmen en het circuit in. Dan opnieuw landen, wat goed gaat en via de intersectie 3 eraf, naar intersectie 4, alwaar Freek uitstapt.

Mijn opdracht is Romeo eruit en Mike erin.  Ik meld "Ready for departure" en mag meteen aansluiten voor een Mike departure. Dit verander ik in de klim voor  Romeo en daar ga ik dan voor de eerste keer alleen buiten de boundaries van het circuit.  Het gaat gesmeerd. Het motortje loopt als een zonnetje en alle wijzertjes blijven mijn vriend. Boven Romeo meld ik me af, maar laat de radio toch maar aanstaan. Vlieg richting Moerdijkbruggen en draai ruim daarvoor linksaf met een bocht om de

Drechtsteden richting Gouda. Ik passeer de Oude Maas en de Lek . Het laagvlieggebied herken ik natuurlijk, en de Reeuwijkse Plassen zijn al in zicht. Ten Noorden van de Lek let ik goed op mijn hoogte, niet boven de 1500 ft. Na een tijdje in de buurt van de plassen  gevlogen te hebben  ga ik richting Mike en meld me aan.  Dat gaat soepel, en ik zak naar 1000 ft zodat ik dat kan melden boven Mike. Dan volgt de standaard route tot Papa, want daar krijg ik een Righthand circuit voor baan 06. Ik ben number 2 en heb number 1 in sight. De landing gaat goed maar bij het uitrijden loopt de kist toch weer naar rechts weg, te weinig stick in de wind. Blijven oefenen! Na 40 minuten sta ik weer bij de club. En trots.

 

 

 

Ondertussen zitten de makkers ook niet stil en maken zij dezelfde enerverende progress mee.  Zoals op onderstaande foto te zien worden deze stappen goed gevierd in het clublokaal. Jos heeft zijn eerste solo perfect voltooid en daar mag wel even op gefeest worden.

 

 

Hoewel Richard nu nog meer oog heeft voor de taartjes, zal hij ook snel hierna zijn eerste solo succesvol uitvoeren.

Jannie kijkt geamuseerd toe. Ook zij en haar drie collega’s, Danielle, Monica en Theo, hebben natuurlijk bijgedragen aan onze vooruitgang door steeds met geduld te helpen met de administratie en ons advies te geven en, niet op de laatste plaats, te zorgen voor de financiële afwikkeling.

 

 

Twintigste vliegles op 10 april 2000,  10:30 – 12:30 local time

Instructeur Freek van Rossum.  Gevlogen in Robin, PH-SVL

 

Alweer stralend weer. Een beetje wind uit 060, 25 knopen op 1500 vt. Dus heel mooi voor weer een solo vlucht. Hetzelfde driehoekje als origineel in de achttiende les op het programma, maar nu dus helemaal alleen.

Er moet ook nog getankt worden, dus het hele scala komt aan bod. Het contact met Ground verloopt niet gemakkelijk. Na mijn oproep en het 'go ahead' wordt ik voor een poosje van de zender afgedrukt, en dat maakt me niet blij, want altijd blijft de vraag 'ligt het aan mij of niet'. Maar goed na een poosje bij de hernieuwde poging loopt het wel goed en kan ik naar het tankstation. Er kan maar 55 liter bij, dus de ‘bijna leeg’ indicatie in de Robin klopt niet. De administratie neemt ook nogal wat in beslag en zodoende ben ik al een half uur bezig voordat ik de klaring voor take off krijg.

Heel prettig om alles zo alleen te mogen doen. Bij mike de CTR uit. Het vliegt heerlijk met dit zicht, en ik heb dan ook nauwelijks de kaart nodig. Ik doe het wel, want het blijft natuurlijk een serieuze oefening. De tijden kloppen prima met het berekende. Ik houd netjes 95 knopen aan, alleen de hoogte zwiebert soms wat, vanwege wat turbulentie (of is het thermiek?). Het zenderpark IJsselstein voorbij, de Lek over en Loevenstijn ligt er nog steeds prachtig bij. Een mooie 300 graden  bocht van 30 graden bank en weer terug op het laatste been van de driehoek, terug naar Mike. Weer de Lek over en bij Gouda op tijd naar de Atis geluisterd en aangemeld..

 

Alles gaat volgens plan, over Oscar, Papa en Right hand downwind for 06. Number two, en dan cleared to land. De landing gaat aardig, maar het kan nog zachter, en dat blijft mijn streven

 

 

Ondanks dat het weer een aardige prestatie was, blijven er punten van verbetering. Zo heb ik op mijn lijstje staan, de radio communicatie, vlotter en accurater, de hoogte exacter aanhouden, de landing nog mooier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

21 e vliegles op 17 april 2000,  10:30 – 12:30 local time

Instructeur Freek van Rossum.  Gevlogen in Robin, PH-SVL

 

Vandaag hadden we gepland een dubbel blok te doen met een bezoek aan Midden Zeeland én Marlies vliegt mee voor de eerste keer. Dat is allemaal een beetje anders uitgekomen. Ik had verzuimd het dubbel blok in het boek vast te leggen, dus was er een andere les ingevuld. Er moest dus wat geïmproviseerd worden.

Om half elf krijgen we een start klaring en om kwart voor elf hangen we in de lucht. De route ietsje ingekort door over Oud Beijerland uit te vliegen, zo naar Brabant onze geboorte dorpen. Alles ging goed met zo nu en dan behoorlijke turbulentie. In de buurt van Fijnaart is het voor onze passagier niet leuk meer vanwege een opkomende luchtziekte en besluiten we om naar Seppe te gaan.  Via Oudenbosch, voor mij wel bekend terrein, zijn we in no time bij Seppe. Het herkennen valt mee. We vliegen eerst een verkennende ronde op 1500 vt en Freek legt me de nadering en circuit regels uit. Dan gaan we met een boog om Rucphen en zakken naar 700 vt om aan te sluiten in het circuit. Downwind  en een krappe baseleg, en final. Een stevige wind uit 200 met een knoop of 15. De landing verloopt boven (mijn) verwachting, heel netjes onder deze omstandigheden en voor de eerste keer op gras. Het is 11.15 LT.

Na een kopje koffie en een taartje ( niet voor de passagiere) gaan we weer retour. We hebben een hotel arrival uitgestippeld.

De start van de grasbaan om 12.35 ging goed maar de klim ging langzaam vanwege een vroeg lostrekken van het neuswiel en daarna iets te snel omhoog willen. Daarom weer wat horizontaal om snelheid op te bouwen en dan klimmen. Zo heb je wel wat meer lengte nodig, zeker met drie man erin.

De navigatie ging ook goed, na een correctie bij Dinteloord. Inderdaad wel koers blijven vliegen en je niet vergapen aan het landschap vol met herkenningspunten !!

Na een orbit over vierpolders naar Hotel en de standaard arrival gevlogen. De landing was iets speciaals.  Op final zaten er enorme opdoffers tussen, gusty zoals te lezen op de TAF. De crosswind landing verliep niet vlekkeloos, en Freek moest even helpen, gas, even naar boven en nog een keer, en nog een keer. De toren reageerde met PVL what are your intentions?  Freek zei dus gewoon Full stop, hetgeen ook gebeurde vlak bij intersectie 3. Eraf en weer terug op de club om 13.15.

Weer een nieuwe ervaring, ook voor de passagier. Dus nog veel werk aan de winkel voor de crosswind landings. Stick in de wind, snel en soepel reageren met de voeten. Kortom oefenen dus.

 

 

 

 

 

 

 

 

22 e vliegles op 8 mei 2000,  08:30 – 12:30 local time

Instructeur Freek van Rossum.  Gevlogen in Robin, PH-SVL

 

Mooi weer maar een beetje nevelige ochtend. Een dubbel blok geboekt om een mooi tochtje Midden Zeeland te maken.  Alles in gereedheid gebracht en door de nevel kon dat op het gemakje. De Lima had een gat in de uitlaat. Geen “no go” item, maar het staat niet zo netjes. Voor de werkplaats nemen we twee oude kabels mee naar MZ om op te knappen. We nemen de vlucht door en Freek belooft een motorstoring na de start. Tegen tienen taxiën we naar de baan en om goed tien uur zijn we airborn. Freek wacht naar mijn gevoel erg lang met de ‘motorstoring’ maar dan komt ie toch.  Ik druk de neus omlaag en Freek zet er full flaps bij.  Helemaal aan de grond komen we niet want we moeten ook nog omhoog en Rijksweg 13 komt aardig dichtbij.

Op hoogte van 1500 voet is het nog aardig nevelig en ik heb moeite om mijn Romeo route te onderscheiden, maar het lukt en het went. Het navigatie plannetje gaat goed. Na de moerdijkbruggen roep ik Amsterdam Information op. De call gaat goed, alleen de hoogte erbij vergeten te zeggen. Volgende keer beter. Verder loopt het tochtje volgens plan. Boven Tholen meld ik me af bij Amsterdam, en Freek maant me om nu al MZ op te roepen. Je moet vooruit werken. Met de klok en de kaart op mijn schoot kost het geen grote moeite om het veld te ontdekken. We vliegen er overheen om alles eens een keer te verkennen en het ‘aanvalsplan’ te maken. Het circuit uiteindelijk in en netjes geland. Dat ging goed. Ja zonder wind, dat is niet moeilijk meer. Meteen een doorstart gemaakt (wat gaan die eenden traag opzij) en nog een T&G maar nu flapless. Leuk gaat dat. Hup weer omhoog en nu laat Freek me wat verder van het veld wegvliegen, om het weer terug te vinden. Dat gaat ook goed. Dan een T&G maar dan als glijlanding, ook goed. Weer omhoog en als laatste een doellanding. Dus met full flaps en met vermogen een 60 knopen nadering. Gas erop tot aan de grond anders val je uit de lucht. We zijn nu een uur bezig, dus stoppen en tijd voor koffie. Maar eerst naar de toren om te betalen.  Mijnheer Kakebeeke regelt alles en alles gaat erg gemoedelijk. We dienen ons vliegplan voor de terugtocht in en gaan aan de koffie met een heerlijke punt. Dat smaakt lekker op het terras en in de zon. Dit is toch genieten!

Freek gaat het een en ander uitleggen over de terugtocht. Aan het navigatieplannetje heb ik niks meer blijkt, want dat stressniveau is te laag geworden. Nee hij heeft een beter idee; instrument vliegen. Nou gaan dan maar. De start verloopt vlekkeloos, het neuswieltje lekker vroeg een beetje los en de Robin zoeft over de baan. We verlaten netjes het circuit onder 45 graden op cross wind, hoewel ik de hoogte gewoon doortrek. En dat had eigenlijk bij 700 voet even moeten stabiliseren, maar goed er stond geen agent. Freek laat me meteen op 1500 voet enkele lekkere bochtjes draaien en dat gaat erg gemakkelijk. Maar de bedoeling is een beetje desoriëntatie, want meteen daarna gaat ‘de bril’ op. Weg uitzicht, instrumenten kijken. Dit wordt hard werken merk ik al snel. Het is moeilijker dan ik verwacht, en het juiste stressniveau is weer terug. De tocht gaat langs de kust en de oefeningen lijken sterk op die uit de eerste lessen, maar nu zonder naar buiten te kijken. Op 500 voet enkele bochten naar links en naar rechts. 15 graden, verdomme, niet meer want voor je het weet zit je in een spiraalduik!. Okee meester ik doe mijn best. Weer omhoog en weer zus en zo. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jeetje daar krijg je een natte rug van. Freek neemt de radio voor zijn rekening en neemt afscheid van MZ. Kakebeeke dacht dat we nog terug zouden komen voor een paar T&G’s. maar dat is een misverstand.  We gaan verder richting Whisky en melden ons bij Rotterdam. Het valt me op dat het traject langer lijkt dan wanneer je met zicht vliegt. Rotterdam meldt dat we bij Delft uit moeten kijken voor Guides (vliegers) tot 2000 voet hoog! Dat doen we, eh Freek , dus. Ik zit nog steeds met die bril op te sturen. Er begint zelfs iets van een stabiele situatie in te treden, maar nu zijn we bij Sierra ( 4,5 DME 110.4) en Freek maant me tot de naderings voorbereidingen. Pomp, CVV, standje flaps, 2100 rpm, 85 kts. Nu zijn we bij Tango en mogen zakken en meteen naar baseleg. We intercepten de 60 graden radiaal van de VOR bij het loskomen van de naald onder 45 graden, en dan mag eindelijk de bril af. We zitten op 400 voet en Runway in sight. Even wennen aan het zicht en we staan netjes op de baan, 45 minuten na de start in MZ. Eraf via intersectie 3 en terug op de club. Het is de eerste keer dat ik moe ben na een tochtje, en Freek geniet er zichtbaar van. Ik natuurlijk ook. Ik koop meteen het boekje Blindvliegen van Peter van der Meer, zodat ik alles thuis nog eens goed kan bestuderen en overdenken. Er is nog veeeel te leren!!

 

 

23 e vliegles op 15 mei 2000,  10:30 – 12:30 local time

Instructeur Freek van Rossum.  Gevlogen in Robin, PH-SVL

 

 

Vandaag een echte overland vlucht. Van Rotterdam naar Seppe en terug. Het is prachtig weer met een klein beetje wind uit de zuidelijke hoek.  Eerst de canopy een wasbeurtje gegeven om alle insecten eraf te wassen en ook de vleugelvoorranden schoon gemaakt. Minder weerstand, toch?.  We nemen de bedoeling even door, het is al bekend terrein voor me.  Precies om elf uur ga ik de lucht in, nog net van RW 06, na mij wordt het 24. Romeo departure. De start gaat mooi, hé bij Oscar ontdek ik dat mijn eerste standje flaps nog bij staat, foei , after take off checks!   Ik level af op 1500 vt en hoor dat de VR Formation me tegemoet komt. En inderdaad, even voorbij de Brienenoord brug zie ik ze links van me netjes in formatie. Mooi gezicht. Ik meld me af boven Romeo en ga richting Moerdijk. Het loopt volgens plan, en het zicht is grandioos. Ik heb de GPS onderweg ingesteld op Seppe, dus dat vind ik altijd. Van verre zie ik de basiliek van Oudenbosch trouwens al blinken. Maar ik ga nog even over Oud Gastel. Beloofd aan de familie om even een orbit  overhead te maken. Als we dit ook gehad hebben  gaat het via Oudenbosch naar Seppe. Op 1040 vt over de baan, en zoals geleerd rechtsom om Rucphen heen zakkend naar 740 vt naar het circuit voor een Righthand downwind voor 07. Er staat een 8 kts wind uit 150. Daar had ik even rekening mee moeten houden want nu schiet ik op baseleg door final. Even wat terug opsturen en ik zit uitgelijnd. Het is wel even oppassen want meteen links van de baan staat een kist bezig met de run up. Ik heb me gemeld Turning Final, dus die blijft staan. De nadering gaat verder goed met 70 kts en full flaps. De landing is beheerst en rustig laat ik hem uitlopen om naar de parking stand te draaien.

 

 

 

 

Na het betalen van 27,55 en een praatje met de dienstdoende havenmeester ga ik weer richting SVL. Wat ruikt dat gras lekker, je krijgt spontaan een vakantie gevoel. Het is niet druk, zo nu en dan een kistje.

Ik ga alles weer gereed maken om terug te vliegen. Alle checks zijn okee en ik start weer om even voor twaalf. Om twaalf uur vlieg ik weer, na een mooie start met het neuswiel lichtjes getrokken.

 

 

Op Seppe om half twaalf in het vers gemaaide gras. Het lijkt wel vakantie

 

Het circuit volgens procedure verlaten en dan verder door naar 1500 vt. Ik ga om Oudenbosch heen en ga nog even langs Oud Gastel om de familie te groeten. Dan verder via  Willemstad en Tiengemeten naar Hellevoetsluis. Voor Willemstad meld ik me af bij Seppe, en ik krijg een allervriendelijkst antwoord. Het navigeren met de kaart is nauwelijks zinvol, want het vliegt strak naar Hellevoetsluis. Daar gaat het Noord naar Hotel. Ik luister op tijd de Atis uit en meld me boven Oostvoorne. De PVG zit pal achter me hoor ik, en dat blijft zo tot op de club. De toren haalt ons uit elkaar, want ik moet naar 1000 vt zakken. Over Tango en dan een Righthand Downwind voor 24.  Dit gaat ook allemaal zonder problemen, en ik ben meteen nummer een. De landing gaat lekker, weliswaar helemaal aan het begin van de baan zodat ik een behoorlijk stuk moet rijden voor de high speed afslag. Dat had wat verder de baan op gekund. De PVG komt meteen achter me aan. Terug op de club met een echte overland op zak geeft een goed gevoel.

Volgende keer moet ik wel het logboek van de kist meenemen....!

 

 

17/18/19 mei 2000,  08.30  local time

Instructeur Freek van Rossum.  Gevlogen in Robin, PH-SVL

 

Eindelijk is het zover, het vliegkamp in Midden Zeeland staat op het programma. We komen om half negen bij elkaar. We zijn, Jos Peters, Thijs Libregts, Richard Giel, Paul Gaywood en de instructeurs Cees Luyten en Freek van Rossum. Later in MZ komt daar nog Evert Meinen bij.

Ik moet mijn navigatie plan nog uitrekenen voor de actuele wind, en er staat volop wind. De mooie rustige zomer periode van de afgelopen dagen is voorbij en het is koud en winderig vandaag. Er gaan drie vliegtuigen mee en er zijn twee instructeurs. De bedoeling is dat ik de Lima overvlieg. Alles wordt gechecked en voorbereid zodat we rond half tien gereed zijn voor vertrek. Freek benadrukt nog even dat de omstandigheden tegen de limiet zijn. Wind uit 230 met 21 knopen. Dat betekent op MZ een crosswind component van 14 knopen. Voor mij is dat zeker een limiet. Ik moet eerst nog tanken en daar gaat nog een 20 minuutjes mee weg. Ik zie de Mike en de SRP voor me vertrekken, ik zal dus als laatste aankomen. Zij vliegen een Hotel departure en ik ga straks over Oud Beijerland eruit om via de Haringvlietbrug daarna recht op MZ af te vliegen.  Het tanken gaat zonder problemen (ook de administratie !) en om 10:05 ga ik de lucht in. Het is turbulent op lage hoogte. Ik heb al mijn aandacht nodig in de klim, maar de toren vraagt me op zo’n 300 vt nog even om squak 0060 in te stellen. Even een rilling , hoe ging dat ook weer, maar in een fractie van een seconde heb ik hem op 0060 staan en roep ijskoud: “in the box”, waarop de toren “bedankt” antwoordt. Ik zit nu op 400 ft, klim door en draai naar Oud Beijerland om op 1500 vt af te levelen. Het wordt rustig in de cockpit  en alles gaat volgens schema. De koers en de tijden kloppen. Ik meld me bij Oud Beijerland netjes af en begin langzaam  aan de landing in MZ te denken. Eerst de GPS er even bij zetten. Dat werkt mooi en ik kan mijn koers nu goed controleren. Het gaat voorspoedig en boven Tholen hoor ik de anderen zich aanmelden bij MZ. Na een poosje meldt ook ik me aan, en de wind is nog precies zo straf. Freek vraagt waar ik ben, en ik geef mijn positie. Hij is dan met Paul op downwind. Ik kan het veld nu zien. Ik zie ook Paul op final, en dat begrijp ik niet goed, er was toch al een tijdje voorbij met de downwind melding, maar achteraf blijkt dat ze downwind nog een keertje over gedaan hebben. Ik zak aan de noordkant naar circuit hoogte en voeg in op downwind. Het is turbulent en ik krijg flinke zwiepers. Maar het circuit gaat goed en op final met een standje flaps blijft alles onder controle. Ik kom iets aan de lage kant binnen, maar met gas regel ik mijn hoogte. De landing verliep heel netjes en om 10:50 zet ik de motor af bij de andere kisten. Wat is de koffie dan lekker !! Het kamp kan beginnen.

 

 

De anderen die nog niet gevlogen hebben  gaan nu eerst de lucht in. Jos is inmiddels ook binnen met de auto.  De instructeurs hebben nu hun handen vol. Er worden af en aan touch en go’s gemaakt, uiteindelijk blijkt dat we er met zijn allen in de drie dagen  176 gemaakt hebben.

Ik ga om 13:50 met Cees Luyten weer de lucht in. We gaan voor het bovenwerk zoals dat heet. Steile bochten, stalls zonder en met flaps, noodlandings procedures en nog een paar circuits met full flaps en een glijlanding. Het is merkbaar dat deze oefeningen weer een tijdje geleden zijn want ik moet toch goed mijn best doen om het weer op te pakken. Belangrijk om weer te leren is de check AMCKIR en HAPOL.

Na een uurtje stoppen we, terwijl het weer zich ietwat verbetert en de wind ietsje gunstiger t.o.v. de baan richting draait.

Niemand vliegt vandaag verder solo, dus er staat steeds een Robin stil. Jammer.

Om 17:50 ga ik met Freek naar boven voor een instrument training. Richard zit achterin en filmt. Al op 300 vt in de klim krijg ik ‘de bril’ op en ga ik dus helmaal op de klokjes vliegen. Alles ging veel beter dan de eerste keer. De koers houden klimmen dalen, ging allemaal goed.  De moeilijkheidsgraad werd een beetje opgevoerd. 30 graden bank draaien links en rechts om. Stalls op instrumenten en herstellen op de pieper. Steile bochten links en rechtsom. Het ging goed. En op 4500 voet, waar we zaten, is het prachtig rustig.  Rate one turns gemaakt. VOR radial opgezocht en koers gevlogen. Hoogte en snelheids variaties gedaan. Na drie kwartier met behulp van de GPS weer terug naar het veld gevlogen.  Freek praatte me het circuit in tot voor de baan. Op 300 vt mocht de bril weer af. Dat vraagt dan heel wat aanpassing. Op de video is goed te zien dat ik ‘weiger’ het gas eraf te halen. We zitten vlak voor de baan en de snelheid is te hoog. Ik wil de flaps selecteren , maar Freek voorkomt dat. Boven de witte band doe je dat niet. Dan ineens komt alles weer bij me op en gaat alles snel. Gas dicht snelhed eruit, flaps selecteren en landen. De baan is net lang genoeg met dank aan de straffe wind, en de landing is in tweeën, namelijk met een hupje.  Een prachtige les, en Richard heeft alles heel mooi gefilmd.

 

De eerste dag zit erop. We gaan even lekker napraten in het hotel met een aperitiefje en een lekker diner. Om tien uur pakt Freek de Bottlang en gaan we nog éven’ door dit dikke boek. Na een paar uur is iedereen wel aan zijn einde en gaan we na een zeer drukke dag lekker slapen.

 

De tweede dag begint met regen en wind. Het ziet er slecht uit. Het ontbijt smaakt goed. Ons streven om rond negen uur te hangen gaat niet door, maar heel snel trekt de regen weg en breekt de bewolking. Ineens is het goed vliegweer. Iets over half tien gaat de eerste omhoog. Freek gaat met Thijs, en Richard gaat alleen een tochtje in de omgeving maken.  Cees gaat met Jos in de Robin. Het plan wordt al snel duidelijk. Freek wil solo’s zien vandaag. Na een drietal touch en go’s gaat Freek uit de SRP en laat hij Thijs alleen. Hij installeert zich in de toren en ziet dat Thijs een tweetal landingen in zijn eentje perfect afwerkt. Een echte eerste solo is een feit. Iedereen blij en de felicitaties zijn voor Thijs. Daarna is  Jos terug van zijn training en gaat hij alleen op pad in de Mike. Richard is nog steeds weg in de Lima. Dan is het maatje van Thijs, Evert aan de beurt. Zelfde recept, eerst even met Freek voor het goede gevoel, en dan twee maal helemaal alleen. Dat gaat ook perfect, en weer een echte eerste solist erbij.  Iedereen is weer terug op het veld.

Om 10:35 ga ik weer met Cees Luyten naar boven. Zelfde programma als gisteren. Maar nu ging het veel beter. De steile bochten weken nauwelijks af van de hoogte, de stalls zakten niet weg.  Dan maar met de wingdips verder. Dat is altijd wel weer diep ademhalen, je hebt er enige moed voor nodig. Maar het went, en het herstel ging ook helemaal goed. Daarna nog geoefend met stall en zelfherstel met voetenwerk. Om 11:15 weer terug op het veld.  Inmiddels is het zo mooi helder geworden dat het een feest is om van boven naar beneden te kijken. Freek maakt een solo papier voor me gereed en stuurt me naar boven de 4000 vt, door de wolken heen dus. Ik ga om 11:35 weer met de Lima omhoog en neem het ervan. Het zicht is prachtig, en ik zou wensen dat mijn topografische kennis van Zeeland wat beter was.  Freek zit met Paul ook op 4500 voet en vraagt waar ik zit. Ik zit boven Vlissingen, hij zit boven de Brouwersdam. We zien elkaar dus niet. Het is nu echt sightseeing, en wolken vermijden. Na 50 minuten prik ik hem weer door een gaatje en ben om 12:30 weer op het veld. Ik heb honger gekregen en het smaakt voortreffelijk in het vliegveld restaurant.

Het plan is om vanmiddag een buitenland tocht te maken. Jos en ik gaan met Cees naar Kortrijk. We doen alle voorbereidingen, en maken gebruik van wat Freek ons gisteren avond geleerd heeft van de Bottlang. Het navigatie plan heen maakt Jos, ik ga terug. Onderwijl ga ik de Mike tanken en gereed maken voor vertrek. Dat zou zo zijn, ware het niet dat onze Mike helemaal niet wilde starten. Probleem dus. Monteur van het veld erbij, kap eraf, meten, etc. Ondertussen is Richard met de Lima solo terug uit Seppe gekomen, en nemen we dus die kist. De Mike kan dan verder gerepareerd worden.

Om 15;25 vertrekken we met Jos achter de stick en ik met de camera achterin. De wind is 250 / 15, dus onder 20° met de baan. We nemen de hele baan vanwege de belading, en dat gaat prima. De navigatie gaat goed over sluiskil, Gent en om 16:10 komen we bij Kortrijk aan in het circuit. De betonnen baan is 1500 meter en ziet er prima uit. De landing van Jos is perfect. Om 16:17 gaat de motor af. We melden en betalen op de toren, en filen onze terugvlucht. We zoeken een kroeg op om wat te drinken en ik ga dan mijn navigatie plan maken. Cees wil volgens een andere route terug. Via Zele en St Niklaas naar Goes en MZ. Het is een mooi plannetje en in no time staat alles op papier en kunnen we weg.

De take off van EBKT is om 17:36, de wind 250/26. Maar de wind staat erg gunstig, dus we zitten zo in de lucht. Klimmen naar 700 vt en draaien links om het crosswind leg en daarna onder 45° eruit. Dan weer linksom en naar 1500 vt en op track volgens het nav plan. De waypoints  komen we allemaal exact op de juiste tijd tegen en het gaat als een speer. Totdat we bij St. Niklaas tegen de wind in draaien richting Goes ( koers 330). We zien een paar enorme buien op ons afkomen en besluiten onze koers te verleggen en het plan te laten voor wat het is. Ik stuur naar Terneuzen, precies tussen de twee giganten is. Boven de Westerschelde krijgen we nog net een staartje van de grootste bui mee. Wel heel leuk om dit gecontroleerd mee te maken. Daar leer je van. We liggen op koers om een straight-in te maken op de 25, maar zien daar toch maar vanaf omdat er ander verkeer in het circuit is. Dus draaien we een mooi circuitje en landen , na een ietsje te lage nadering om 18:30 op óns’ veld. De warrior vliegers zitten al een paar uur op het terras, op instructeurs te wachten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Freek is met Richard aan het instrument vliegen. Dat hadden we gemerkt want Freek kon het niet laten om een schijnaanval op ons te doen, toen wij op downwind zaten en hij ons vanaf 1500 vt in het vizier kreeg. Wel spectaculair om je rechter achterruit gevuld te zien met de Mike!

Nadat Paul nog even door Cees onderhanden was genomen, namen Freek en ik afscheid van de groep, omdat een van de Robins terug moest naar Rotterdam. Tevens was er de jaarvergadering waar Freek bij aanwezig moest zijn. Even voor achten, het veld gaat om acht uur dicht, stegen we met de Mike op voor Rotterdam.  Op 1200 vt met een IAS van 100, kwam er een grondsnelheid uit van dik 120, en waren we in 25 minuten via Hotel op Rotterdam. De hele vlucht verliep strak, maar de landing ging wat te snel voor me en moest Freek even corrigeren. Hij wilde namelijk een professionele landing na een dito nadering. Er was toch geen verkeer, en we hadden op downwind al een clear to land op 1500 voet. Dat was dus iets om de andere dag te oefenen.

Om half twee ’s  nachts waren we met de auto terug op MZ, en konden we nog even 6 uur slapen.

De laatste dag begon net als de vorige met regen. Veel regen. Het zag er donker uit. Maar de goden waren weer met ons want goed en wel na het ontbijt was het weer gedaan met de regen en konden de motoren gestart worden. De avond ervoor was laat geworden en dat was te merken. Duf en een zwaar hoofd.

Na de koffie kon ik om 12:30 met Freek omhoog. Jos en ik hadden besproken dat we eerst voor het A2 examen gaan, dus werd het programma wat aangepast aan die voorbereiding. De A1 trainingen gaan nu op een wat lager pitje ( instrumenten en navigatie). Dus omhoog voor het bovenwerk, steile bochten, overtrek, noodlandingen, voorzorgslandingen. Allemaal weer een aantal malen geoefend. Lekker laag in de polder. De voorzorgslanding gaat erg mooi als je hem goed uitvoert, full flaps met vermogen en 65 of zelfs 60 knopen IAS. Deze landingen ook in het circuit geoefend. Zoals ook een aantal flapless en glijlandingen. Na 55 minuten weer terug op de basis.

Om 15:30 ga ik nog een laatste maal met Freek de lucht in. Er komen dreigende buien op het veld af. Ik heb het er niet op, maar Freek wrijft zijn handen en stelt me een paar slecht-weer landingen in het vooruitzicht. Gelukkig komen de buien niet precies over het veld, dus de landingen blijven in de goede categorie voor mij. We gaan ook nog wat buitenwerk doen, met nood en voorzorgslandingen. Als ik het over de druppelvorm krijg kan Freek het niet nalaten om dat voor te doen, als ware we een spuit vliegtuig. Ik zie het konijn nog kijken, dat ons op hem af zag komen, gelukkig waren we geen spuitvliegtuig en bleef hij onbesproeid, maar hij moest zijn oren wel intrekken….

Na 35 minuten was het welletjes en keerden we voor de laatste keer terug. Een glijlanding tussen de blokken was de opdracht. En laat die nu precies tussen de blokken terecht komen… beginners geluk ?

Het was een fantastisch event, iedereen heeft genoten en enorme progress gemaakt. De instructeurs hebben zich tot het uiterste ingespannen om ons allen wat verder te helpen. Het is in alle opzichten een succesvol kamp geweest, op een gastvrij veld met een vriendelijke bezetting in restaurant en hotel. Voor een vervolg vatbaar!.

Ik heb nu ineens 30 uur op de klok staan. Hoe lang nog voor A2 ??

 

Thijs, Jos, Paul, Freek, Cees and me

 

 

Jos,Richard Thijs, Freek, me and Paul,

 

 

 

 

30 e vliegles op 22 mei 2000,  10:30 – 12:30 local time

Instructeur Freek van Rossum.  Gevlogen in Robin, PH-SVL

 

Ja hoe lang nog tot het examen. Freek begon er zelf over. Mijn voorzichtige schatting was nog tien lessen, maar Freek wilde daar niet van horen en sprak over vier. De werkelijkheid zal wel ergens in het midden liggen.

De oefening van vandaag was dan ook geheel in het licht van het praktijk examen.

Het begon lekker met de oproep aan Rotterdam ground, niet dus. Ik had de volume knop niet open gedraaid dus kon ik het antwoord van Ground ook niet horen. En ja als je dan wel contact hebt moet je wat uitleggen. Het zijn de kleine dingen die het doen dus. Verder was het lang wachten voordat we de lucht in konden, pas om 11:35.

Het ging naar Mike, naar het oefengebied. Freek gaf me de opdracht voor een paar steile bochten. Daar herkende ik, dacht ik al meteen een addertje. Op 1000 vt gaan we geen steile bochten draaien, dus klom ik naar 1500 vt. Nu had ik me de checks AMCKIR en HPOL zo ingeprent dat ik deze spontaan op 1500 vt aangekomen begon uit te voeren. Inclusief CVV warm. Waarop Freek vroeg ‘heb je vermogen nodig bij steile bochten?’ ja natuurlijk, en meteen werd die stomme CVV duidelijk.

 

Goed verder dus. De bochten gingen best aardig, en de hoogte verliep niet echt, ook de bank angle bleef best goed in tact, zowel links als rechts om. Daarna stalls, eerst op de stall warning zonder flaps, dan met flaps, en dan met een volledige overtrek in beide configuraties. Ik was er best zelf tevreden over. Totdat Freek zijn vinger omhoog ging : “Ik heb twee ernstige bezwaren tegen je vliegerschap”, shit wat is dat nou, en ik deed het zo mooi. Ten eerste we vliegen zo langzamerhand boven ’s Hertogenbosch, dus maak na een oefening een bocht, die kun je dan gebruiken als uitkijk bocht en je draait weer terug je gebied in. Ten tweede een deep stall op 1500 vt is verboden, boven de 2000 vt maak je die en dan nog alleen met een instructeur !  Al met al niet zo best! Oef nog een heleboel te doen.

Nou dan nu het gas dicht. Zoek maar een landje. Dat is snel gevonden, en het 1000 vt punt  en de wind en de checks. Zweet, zweet, zweet. Vorige week bij de oefeningen

stond er 20 knopen tegenwind, nu amper 5. En dat maakt wat uit heb ik gemerkt. Veel te hoog, en veel te laat de flaps erin. En dat ging de tweede keer ook nog zo en de derde keer met de 13 tellen na het 1000 vt punt was het weer veel beter. Hier is nog wel wat training nodig ! Let op bij het doorstarten, neus in klimstand, power erop, CVV koud en dan flaps weg.

Terug in het circuit doen we nog een aantal landingen. De eerste gaat niet al te best, de tweede gaat en de derde en de vierde gaan goed. Wel zo lang mogelijk de neus ophouden na de landing.

En zegt Freek als we terug op de club zijn, bedenk wel dat je met het halen van je brevet nog niet vliegen kunt, dat leer je pas daarna….

 

 

 

                                                      Turning final RW 24

 

 

 

 

 

31 e vliegles op 29 mei 2000,  10:30 – 12:30 local time

Instructeur Freek van Rossum.  Gevlogen in Robin, PH-SVL

 

Inderdaad vliegen kun je nog zomaar niet. Vandaag was het de dag na de storm, en er was nog genoeg wind over. Reden voor Freek om eens lekker circuits te gaan doen om de crosswind landingen te gaan trainen. Het ging stroef, zeker in het begin. Het is voor mij nog zeer moeilijk om de Robin de baas te blijven met deze knoop of 10 crosswind, misschien was het soms nog iets meer. Maar door het veelvuldig te oefenen wordt het wel wat beter, examenstandaard is het nog zeker niet. Dus zal er nog even hard aan getrokken moeten worden. 

Ik had me in het weekend heel erg geconcentreerd op de noodlandingen en met name het aspect van precies op tijd indraaien rekening houdend met de wind. En nu ineens die crosswind landingen ! Maar ik vind het belangrijk en wil ze absoluut goed leren. Na een aantal rondjes gaan we het circuit uit en nemen de Mike departure op 1500 vt naar het oefen gebied. De noodlandingen zijn nu aan de beurt. Het timen voor het indraaien en goed uitkomen voor het veld gaat nu een stuk beter dan de vorige les, gelukkig. Wat nog stroef blijft gaan is de tijdige check van de instrumenten, cvv, motor, etc. Het moet allemaal wat vlotter, Freek wordt er een beetje ongeduldig van.  De veldjes liggen niet mooi in de wind, dus ook hier met de voeten werken. De wind is soms zo krachtig dat je de neus niet in de baanrichting krijgt, zelfs Freek niet. Dat is dan boven de mogelijkheid van de Robin.

Na een aantal noodlanding simulaties, gaan we terug naar het veld. We krijgen vanaf Oscar een straight in op de 24. Leuk want dat had ik  nog niet eerder gedaan. Op 1000 vt over de VOR en nog even drie landingen op dezelfde baan, en dan naar de club. We zijn ruim een uur bezig geweest,en ik hoop dat het de volgende keer beter gaat!.

 

     

      De Romeo Departure leidt langs het Feyenoord stadion, altijd een imposant gezicht !